ملکوت

ملکوت
(ع اِ)
پادشاهی.
پادشاهی بزرگ.
بزرگی و چیرگی. مَلکُوَة.
چیرگی و عزت و بزرگی و عظمت و سلطان.
عزّ و سلطان.
پادشاهی و پروردگاری و تصرف.
ملک عظیم.
و این کلمه بر وزن فَعَلوت است که از مُلک مشتق شده، مانند رَهَبوت از رهبة. و به صورت مَلکَوة آید و گویند :
له ملکوت العراق و ملکوة العراق; ای عزه وسلطانه و ملکه.
عالم فرشتگان.
محل قدیسین در آسمان.
(اصطلاح تصوف) به اصطلاح صوفیان، عالم معنی که عالم ارواح است و بعضی به معنی عالم غیب نوشته و در بعضی از رسائل تصوف مسطور است که ملکوت مقام عبادت فرشتگان است، یعنی طاعت وعبادت بی قصور و بی فتور حاصل شود چنانکه مقام عبادت ملائکه است.
عالم معنی و عالم غیب و مقام عبادت فرشتگان یعنی طاعت و عبادت بی قصور و بی فتور.
ملکوت عبارت از باطن جهان است و ملک عبارت از ظاهر آن و به حقیقت ملکوت هر چیز جان آن است که آن چیز به او قائم است و جان همۀ چیزها به صفت قیومی خدای عزّ و جلّ قائم است، چنانکه فرموده :
بیده ملکوت کلّ شیء.
عالم غیب.
ملکوت در اصطلاح صوفیه، عالم ارواح و عالم غیب و عالم معنی را گویند. و نیز مرتبۀ صفات را جبروت خوانند و مرتبۀ اسماء را ملکوت نامند و در لطایف اللغات میگوید : «مُلک» در لغت ماسوی الله از ممکنات موجوده و معدومیه و مقدوره و در اصطلاح صوفیه از عالم شهادت عبارت است، چنانکه «ملکوت» از عالم غیب و جبروت از عالم انوار و لاهوت ذات حق.
عالم مجردات را به طور مطلق عالم ملکوت گویند.
ملکوت در اصطلاح صوفیه، عالم ارواح و عالم غیب و عالم معنی را گویند و بالجمله ملکوت عالم غیب، جبروت عالم انوار، لاهوت ذات حق و عالم ملک، عالم اجسام و اعراض است که عالم شهادت هم گویند. بعضی گفته اند هر شیء از اشیاء را سه قسم است
١ - ظاهر که ملک خوانند.
٢ - باطن که ملکوت نامند.
٣ - جبروت که حد فاصل است.
و بالاخره عالم ملکوت عالم صفات است بطور مطلق.
(اصطلاح فلسفه) عالم مجردات را بطور مطلق عالم ملکوت گویند.
عوالم در نزد حکما، سه است :
عالم عقول و آن عالم جبروت است،
عالم نفوس و آن عالم ملکوت است
و عالم ملک و آن عالم اجرام است.
عالم غیب مختص به ارواح و نفوس.
- ملکوت اسفل ; مثل معلقه است در مقابل ملکوت اعلی که عالم عقول و نفوس مجرده را گویند و ملکوت به معنی الاعم و هو عالم الغیب جملة و ملکوت بمعنی الاخص و هو عالم المثال و یقال له الملکوت الاسفل.
- ملکوت اسماء ; مراد عالم علوی و مجردات است.
- ملکوت اعلی.