مشتقّ

مشتقّ.
[ م ُ ت َق ق ]
(ع، ص)
لفظی که از لفظ دیگر گرفته شده وفارسیان به تخفیف هم آرند.
کلمۀ گرفته شده از کلمۀ دیگر.
بیرون آمده و صادرگشته ومتفرّع شده.
کلمه ای که از کلمۀ دیگر (کلمۀ اصلی) گرفته شده،
مانند: ناله، رفتار، کردار، که از نالیدن، رفتن، کردن مشتق اند.
فعل در بیشتر لغات مشتق بود، چنانکه در لغت عرب از اسمی مشتق است که آن را مصدر میخوانند.(اساس الاقتباس).
و رجوع به اسماء مشتقه شود.