بعد اللّتَیا والّتی

اَللَّتَیا.
اَللُتَیّا.
[ اَل ل َ / ل ُ ت َی یا ]
(ع، اِ موصول)

مصغّر اَلَّتی.
رجوع به اقرب الموارد و اَلَّتی شود.

|| (اِ) بمعنی بلا و داهیۀ بزرگ. (مجمع الامثال میدانی).
گویند:
وقع فلان فی اللّتَیا و التی;
یعنی:
فلانی گرفتار بلای بزرگ و کوچک شد.
دو کلمۀ اللتیا و التی دو اسمند از اسماء داهیه و بلا، و به گفتۀ برخی، اللّتَیا بلای بزرگ و الّتی بلای کوچک است و تصغیر در این مورد برای تعظیم میباشد. (از اقرب الموارد).
- امثال:
بعد اللّتَیا والّتی;
گویند مردی از «جَدیس» زنی کوتاه قد گرفت و از او رنج برد و او را به تصغیر (یعنی اللّتَیا) یادمیکرد، پس از آن با زنی دراز قد ازدواج کرد و از او رنجی چندبرابر کشید و او را طلاق داد و گفت:
بعد اللتیا و التی لا اتزوج ابداً;
یعنی پس از زن کوتاه قد و بلندقد هرگز زن نخواهم گرفت،
و این عبارت در مورد داهیه مثل گردید.
(از مجمع الامثال میدانی).
و رجوع به فرائد الادب المنجد شود.