رِدَّة. [ رِد دَ ] (ع اِمص) برگشتگی از دین و جز آن. اسم است از ارتداد. اسم مصدر ارتداد بکسر راء است ولی معمولاً به فتح تلفظ کنند.

|| پری پستان از شیر پیش از زادن.

|| دوباره آب خوردن شتران.

|| درآمدگی زنخ.

|| (اِ) آواز کوه. صدا یا انعکاس آواز کوه.

- اهل الرِدَّة:
اهل رِدَّه.
مردمان مرتدّ و ملحد و بی دین.
چون پیامبر (ص) درگذشت جماعتی کثیر از عرب مرتدّ شدند و از مسلمانی بازگشتند و گفتند: او اگر پیامبر بودی نمردی. و زکوة بازگرفتند و ابوبکر به رأی خویش بی رأی احدی از صحابه با آنان جنگها داد، بعضی را بکشتند و برخی را اسیر کردند و آنکه باز زکوة و اسلام پذیرفت از قتل و اسارت مصون ماند این مرتدّان را اهل رِدَّه نامند.