فصل يازدهم در قنوت
و آن سنّت است در جميع فرائض يوميه و نوافل آن؛
بلكه جميع نمازهاى مستحبى
حتى در نماز شفع بنا بر اقوى.
و در نمازهاى جهريّه از فرائض، قنوت مستحب مؤكّد است
خصوص در نماز صبح و وتر و نماز جمعه؛
بلكه احوط در نمازهاى جهريّه ترك نكردن آن است
بلكه در مطلق فرائض احوط است.
و قول به وجوب آن در تمام فرائض يا در خصوص جهريّه ضعيف است.
و قنوت در هر نمازى يك مرتبه است
پيش از ركوع ركعت دوم
و پيش از ركوع نماز وتر
مگر در نماز عيدين
كه در آن در ركعت اولى پنج قنوت است
و در ركعت دوم آن چهار قنوت.
و مگر در نماز آيات
كه در آن دو قنوت است:
يك مرتبه پيش از ركوع پنجم
و يك مرتبه پيش از ركوع دهم؛
بلكه دور نيست استحباب پنج قنوت در آن
پيش از ركوع دوم و چهارم و ششم و هشتم و دهم
و مگر در نماز جمعه كه در آن دو قنوت است:
يكى در ركعت اول پيش از ركوع
و ديگرى در ركعت دوم بعد از ركوع.
و شرط نيست در قنوت، بلند كردن دستها
و نه ذكر مخصوص
بلكه جايز است در ذكر آن آن چه بر زبان او جارى شود
از دعا
و مناجات
و طلب حاجات
و اقلّ آن گفتن پنج مرتبه يا سه مرتبه
«سُبْحٰانَ اللهِ»
يا سه مرتبه
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ»
يا سه مرتبه
«الْحَمْدُ للهِ»
است بلكه كفايت مى‌كند گفتن يك مرتبه «سُبْحٰانَ اللهِ» يا ساير اذكار
چنانچه مجزى است اقتصار بر صلوات بر محمّد و آل او يا گفتن:
«اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِي»
و امثال آن
و اولى آن است كه قنوت مشتمل باشد بر
ثناء الهى
و صلوات
و طلب مغفرت براى خود و مؤمنين و مؤمنات.
آمار
وب سایت: