تَرَدّی.

[ ت َ رَد دی ]
(ع مص)

از جای درافتادن و یا در چاهی افتادن.
درافتادن درچاه.
از جایی درافتادن.
از جای بلند افتادن.
به گودی درافتادن.

|| هلاک شدن.
مردن.

|| و در آیۀ شریفۀ ذیل مفسران این معانی را آورده اند، قوله تعالی "و مایغنی عنه ماله اذا تردّی" گفت مالِ او از او غنا نکند چون افتاده باشد، مجاهد گفت چون بمیرد، قتاده و ابوصالح گفتند چون بدوزخ فروشود.

|| ردا برافکندن.
آراستن جاریه خود را به حمایل و چادر برافکندن.
ردا بر دوش افکندن.
ردا پوشیدن جاریه.