پاچه.
[ چ َ / چ ِ ]
(اِ مصغر)
(از: پا، رِجل + چه، ادات تصغیر)
پای از زانو تا به سرپنجه.
کُراع.
پایچه.
(مهذب الاسماء).

|| پای خرد.

زهر دارد در درون در پاچه مار
گرچه دارد از برون نقش و نگار
شیخ بهائی (نان و حلوا)

|| قسمت سفلای پای گوسفند و گاو که از زانو شروع و به سر سُم ختم شود.
ساق گوسفند و گاو و مانند آن.
ساق:
ساق البقر; پاچۀ گاو.
(ریاض الادویة)

|| طعامی که از پاچۀ گوسفند سازند

|| یکی از دو پای شلوار.

|| لبۀ تحتانی شلوار.

- پاچۀ کسی را گرفتن;
گزیدن سگ و جز آن پاچۀ کسی را.
بی مقدمه و آگاهی کسی را مورد عتاب یا آزار قرار دادن.

ترکیب ها:
پاچه گیر.
پاچه ورمالیده.
دست پاچه.
کوتاه پاچه.
رجوع به این ترکیب ها شود.