منفطر.

[ م ُ ف َ طِ ]
(ع ص)

شکافته شونده.
شکافته شونده و شکافته.
شکافته شده.

السّماء منفطرٌ به
کان وعده مفعولاً

رجوع به انفطار شود.

انفطار.

[ اِ ف ِ ]
(ع مص)

شکافته شدن. پاره پاره شدن.

اذا السّماء انفطرت
آنگاه که
آسمان بشکافد و پاره گردد.

|| (اِمص)

شکافتگی.
شکاف خوردگی.

... گفت باز: ار یك پَرِ من بشكند
بیخِ جغدستان شهنشه بر كَنَد ...

روشنیِ عقلها از فِکرَتَم
انفطارِ آسمان از فطرتم

بازم و در من شود حیران هُما
جغد كه بوَد تا بداند سرِّ ما؟ ...

مثنوی
دفتر 2