مثنوی معنوی دفتر 4

هین مكُن زین پس، فراگیر اِحتِراز
كه ز بخشایش درِ توبه ست باز

توبه را از جانب مغرب دَری
باز باشد تا قیامت بر وَری

تا ز مغرب بر زند سَر آفتاب
باز باشد آن در، از وی رو متاب

هست جنّت را ز رحمت هشت در
یك درِ توبه ست ز آن هشت، ای پسر

آن همه، گه باز باشد، گه فَراز
و آن درِ توبه، نباشد جز كه باز

هین غنیمت دار، در باز ست زود
رَخت آنجا كش، به كوریِ حَسود

پیش از آن کز قهر، در بسته شود
بعد از آن زاریِّ تو کس نشنود

باز گرد از کفر و، این در باز یاب
تا نگردی از شَقاوت رَدِّ باب