حبک.
[ ح ُ ب ُ ]
(ع اِ)

جِ حَبیکَة و حِباک.
راهها به کوه.
راهها به آسمان.
راههای آسمان.
راههای ستارگان.

|| راهها به جامه.

|| موی مجعد.
شکن آب.

|| شکن زره.

|| ریگ توده.

|| ذوالحبک; آسمان.

حبیکة.
[ ح َ ک َ ]
(ع اِ)

راه ستاره ها.
مسیر ستارگان.
کهکشان.
راه آسمان.
ج، حُبُک، حبائک.

|| شکن آب.

|| شکن زره و موی و ریگ.

|| راه در ریگ توده.

حبیک.
[ ح َ ]
(ع ص)

ثوب حبیک; جامۀ نیکوبافته.
محبوک.

حباک.
[ ح ِ ]
(ع اِ)

رسن کمربند.

ج، حبک.

|| تسمه که بدان سر کوهه را به میخهای پالان بندند.

|| حباک الحمام; سیاهی بالای بازوی کبوتر.

ج، حبکة، حُبَک، حُبُک.

|| سر ریگ توده (؟).
راه در ریگ توده.

|| شکن آب.

|| شکن زره.

|| موی جعد.

|| شکن موی.

|| راه ستارگان.
مسیر ستارگان.
راه آسمان چون شکن شکن.

ج، حبک، حبائک.